نتیجه جستجو

• مدیریت ریسک‌؛ چگونه؟ 2524 روز پیش مردم در جامعه با ریسک‌های متعددی روبه‌رو هستند که جان و اموال آنها را به خطر می‌اندازد. وقوع حوادث قهری یا سهل‌انگاری خودمان یا دیگران ممکن است خسارت‌های جبران‌ناپذیری را به بار آورد. بار مالی این خسارت‌ها به دوش خود افراد و برخی به دوش جامعه است. هیچ خانواده‌ یا بنگاه اقتصادی به تنهایی توان پرداخت برخی خسارت‌های آتش‌سوزی، حوادث رانندگی، جاده‌ای، حمل‌ونقل و... را ندارد. لیکن در این شرایط شرکت‌های بیمه برخی ریسک‌های بیمه‌پذیر نظیر جان و سلامت مردم، اموال و مسوولیت را از طریق ایجاد صندوق بیمه پرداخت می‌کنند. تعداد زیادی از مردم یا شرکت‌ها که با ریسک مشابهی مواجه‌اند به این صندوق‌ پول اندکی را به‌عنوان حق‌بیمه می‌پردازند، تا درصورت وقوع خسارت برای تعداد کمی از آنها، شرکت بیمه درآینده غرامت بپردازد و از این راه شرکت بیمه ریسک را از جامعه اخذ می‌کند و در مقابل آرامش خاطر و اطمینان را به جامعه تزریق می‌کند. حال این سوال مطرح می‌شود که: آیا شرکت‌های بیمه ریسک‌های خود را مدیریت می‌کنند، آیا ریسک‌های خود را می‌شناسند؟ (شناسایی ریسک اولین گام مدیریت ریسک است)، آیا ریسک‌های خود را اندازه‌گیری می‌کنند؟ (چرا که چیزی که نتوان اندازه‌گیری کرد را قطعا نمی‌توان مدیریت کرد)، آیا به ریسک‌های خود پاسخ می‌دهند؟ (درمان ریسک). مهم‌ترین ریسک شرکت‌های بیمه، با توجه به ماهیت آنها ریسک صدور یا همان بیمه‌گری است. این ریسک بیانگر انحراف خسارت‌های واقع‌شده در برابر حق‌بیمه‌های دریافتی شرکت بیمه است. فرآیند شرکت بیمه شامل بیمه‌گری و سرمایه‌گذاری می‌شود. ریسک سرمایه‌گذاری و ریسک بازار (افت ارزش دارایی‌ها) یکی دیگر از ریسک‌های موسسه بیمه است. موسسه بیمه با وجوهی که به‌عنوان حق‌بیمه اخذ می‌کند و بعضا سال‌ها نزد خود نگه می‌دارد، اقدام به سرمایه‌گذاری می‌کند و از عواید و اصل آن برای پرداخت خسارت‌های احتمالی استفاده خواهد کرد. اما آیا هنگام وقوع خسارت‌های بزرگ امکان نقد‌کردن برخی از دارایی‌های شرکت‌های بیمه وجود دارد؟ یکی از راهکارهای مدیریت ریسک شرکت‌های بیمه، واگذاری اتکایی یا اخذ پوشش اتکایی است یعنی شرکت بیمه بخشی از پرتفوی خود را به شرکت‌های بیمه‌ای قوی‌تر یا بزرگ‌تر یا دارای ظرفیت واگذار کند. حال این سوال مطرح می‌شود که چه میزان واگذاری ریسک کافی است؟ آیا بیمه‌گران اتکایی در زمان وقوع خسارت توانگری مالی دارند و از عهده ایفای تعهدات خود برمی‌آیند؟ تجمع خطر در هر شهر چه میزان باید باشد؟ آیا شرکت بیمه می‌تواند تا هر میزان ریسک در یک منطقه جغرافیایی خاص بنویسد؟ در زمینه سرمایه‌گذاری، آیا شرکت بیمه مجاز است کل دارایی خود را در یک طرح اقتصادی خاص یا در یک بانک سرمایه‌گذاری کند؟ آیا سپرده‌گذاری در بانک‌های داخلی بدون ریسک است؟ آیا شرکت‌های بیمه می‌توانند در صورت لزوم سهم‌های بلوکی خود را به قیمت مناسب نقد کنند؟ در پاسخ به این سوالات شرکت‌های بیمه می‌توانند دو راهکار داشته باشند: یا به نظارت مالی بیمه مرکزی و مقررات سرمایه‌گذاری و محاسبه توانگری مالی بسنده کنند (که همین سطح را هم برخی شرکت‌‌ها انجام نمی‌دهند یا در سطوح پایینی انجام می‌دهند)، یا اینکه شرکت‌های بیمه به‌طور فعال ریسک‌های خود را شناسایی و مدیریت کنند و مدل‌هایی قوی‌تر از حداقل‌های نظارتی داشته باشند. مطالبات از بیمه‌گذاران و نمایندگان است و یکی مطالبات از بیمه‌گران اتکایی و سایر شرکت‌های بیمه. این دو ریسک در سال‌های اخیر برخی شرکت‌های بیمه را با مشکلات جدی مواجه کرده و باید به طریق واقع‌بینانه اندازه‌گیری و مدیریت شوند. ریسک بعدی شرکت‌های بیمه ریسک نقدینگی است. توانگری مالی توان شرکت بیمه در ایفای تعهد است. توانگری مالی بلندمدت است که بیش از دو تا پنج سال را نشان می‌دهد و نقدینگی مربوط به توان ایفای تعهد است که کوتاه‌مدت است. آیا شرکت بیمه جریان نقدی ورودی و خروجی خود را می‌تواند مدیریت کند؟ این ریسک خصوصا در مورد شرکت‌های بیمه که سهم بالایی از پرتفو بیمه‌های زندگی دارند اهمیت می‌یابد که در آنجا مساله ریسک نرخ بهره، دیرش و تحدب و جریان نقدی شرکت مطرح می‌شود. به ضرس قاطع می‌توان ادعا کرد که اگر جلوی صدور هر یک از شرکت‌های بیمه گرفته شود و قرار شود که دارایی‌های خود را نقد کنند و بدهی خود را بپردازند (Run off Situation)، هیچ‌یک از شرکت‌ها نمی‌توانند از محل دارایی‌ها، بدهی خود را به بیمه‌گذاران و سایر طلبکاران پرداخت کنند. این پدیده به اشکال جدی در مدیریت ریسک شرکت‌های بیمه در بخش نقدینگی و توانگری مالی دلالت دارد. مدیریت ریسک در شرکت‌های بیمه باید با تاکید و اهمیت بیشتری از سوی کلیه ذی‌نفعان دنبال شود و صرفا مساله مالکان شرکت بیمه نیست. چرا که بخش عمده بدهی شرکت بیمه را ذخایر فنی تشکیل می‌دهد که در واقع بدهی به بیمه‌گذاران و مردم است. اگر از ریسک‌های سنتی شرکت بیمه نظیر ریسک بیمه‌گری، بازار، نقدینگی و اعتباری بگذریم، شرکت‌های بیمه با ریسک‌های جدیدی مواجه‌اند که با توجه به ماهیت پیچیده و نوظهور آنها شناسایی و اندازه‌گیری و پاسخ به آنها سخت‌تر از موارد قبلی است. نظیر ریسک عدم کفایت ذخایر، ریسک‌های عملیاتی، ریسک‌های شرکت در بخش فناوری اطلاعات، ریسک خسارت‌های متقلبانه، تخلفات کارکنان و نمایندگان، ریسک شهرت و...علاوه‌بر موارد فوق، ریسک‌های بزرگ‌تری وجود دارد که امروزه کل جهان را تهدید می‌کند و شرکت‌های بیمه باید خود را برای مدیریت و پاسخ به آنها آماده کنند، نظیر ریسک تغییرات آب و هوایی، ریسک سیاسی و شرایط ناپایدار منطقه‌ای، رکود اقتصادی، مهاجرت انبوه غیر داوطلبانه و بحران آب. پس موضوع مدیریت ریسک به‌دلیل اینکه با منابع مردم اقدام به عملیات بیمه‌گری و سرمایه‌گذاری می‌کند، اهمیت دوچندان می‌یابد. شرکت‌های بیمه باید مروج مدیریت ریسک و فرهنگ درمان ریسک در جامعه باشند. شرکت‌های بیمه باید پرچمدار اجرای چارچوب مدیریت ریسک در مقایسه با صنایع باشند. شرکت‌های بیمه باید در خصوص خود و مشتریان بزرگ مدیریت ریسک را ترفیع دهند (Promote). شرکت‌های بیمه باید ابزارهای مدیریت ریسک را در اختیار سایر صنایع و کل جامعه قرار دهند. وقتی در جامعه مردم و مشتریان شرکت‌های بیمه (بیمه‌گذار) شاهد رقابت غیر فنی و در نتیجه مشکلات مالی و ورشکستگی شرکت‌های بیمه باشند، دیگر نمی‌توان انتظار داشت که به صنعت بیمه اعتماد کنند. به نظر راقم این سطور، شرکت‌های بیمه باید با تاسیس دپارتمان‌های مدیریت ریسک و مانند اینها ابتدا به مدیریت ریسک خود بپردازند و سپس با استفاده از الگوهای بین‌المللی مدیریت ریسک زمینه را برای بهره‌مندی مشتریان خود فراهم کنند. در این میان جای خالی مشاوران متخصص مدیریت ریسک در صنعت بیمه احساس می‌شود. دکترمحسن قره‌خانی ادامه مطلب...

• سهم بیمه ملت در سانچی چقدر است؟ 2543 روز پیش سهم بیمه ملت در سانچی چقدر است؟ یمه ملت با ارسال نامه ای رسمی به سازمان بورس نسبت به سهم این شرکت از بیمه نامه شناور Sanchi اقدام به شفاف سازی کرد. به گزارش ریسک نیوز،علیرضا ابراهیم پور مدیرعامل شرکت بیمه ملت با ارسال نامه به سازمان بورس اعلام کرد:‌ بر اساس دستورالعمل اجرایی افشای اطلاعات شرکت های ثبت شده نزد این سازمان، سهم این شرکت از بیمه نامه شناور سانچی متعلق به شرکت نفتکش ایران «به ارزش اعلام شده ۳۲.۰۰۰.۰۰۰ دلار» معادل ۱۰ درصد است که بخشی نیز دارای پوشش اتکایی است. همچنین این شرکت بر اساس این شفاف سازی اعلام کرده است به لحاظ شرایط بیمه نامه و پیچیدگی ابعاد مختلف فنی و حقوقی و نیاز به بهره مندی از تخصص ویژه، تشخیص سهم مقصر حادثه برای تعیین میزان تعهد شرکت در حال حاضر با ابهام مواجه و برآورد دقیق خسارت وارده زمان بر خواهد بود و به همین دلیل تا قبل از انجام ارزیابی و کارشناسی توسط شرکت های تخصصی بین لمللی و انطباق آن با مفاد بیمه نامه صادره میسر نیست. آخرین اطلاعات مالی این گزارش می افزاید: بر اساس اطلاعات تارنمای TSETMC در حال حاضر نماد معاملاتی شرکت بیمه ملت که با نماد «ملت» در بازار اول (تابلوی فرعی) بورس فعال است، باز و هیچ گره معاملاتی برای آن وجود ندارد. همچنین آخرین وضعیت این شرکت در بازار سهام نیز نشان می دهد «P/E» سهام این شرکت بیمه ای ۱۵.۱۷ مرتبه و «EPS» آن نیز ۱۲۵ ریال در آخرین صورت های مالی درج شده است. سهامداران عمده پنج سهامدار عمده بیمه ملت، شامل «گروه بهمن با ۱۹.۷۳۰ درصد، سرمایه گذاری صباتامین با ۱۹.۰۸۰ درصد، مدیریت ارزش سرمایه صندوق بازنشستگی با ۱۶.۷۶۰ درصد، افق نیلی خلیج فارس با ۱۰.۵۱۰ درصد و گروه انرژی مهستان با ۵.۵۴۰ درصد» است. ادامه مطلب...

• 

  تحلیل Insurance Journal از خسارت سانچی - راه دشوار ایران برای دریافت خسارت از بیمه گر بین المللی 2545 روز پیش خودداری بانک های خارجی از همکاری با ایران می تواند به مانع بزرگی بر سر دریافت خسارت های نفتکش سانچی ایران که هفته گذشته در آب های شرق چین دچار حادثه شد، تبدیل گردد. این نفتکش، 136 هزار تنی میعانات گازی به شدت اشتعال پذیر حمل می کرد و شنبه گذشته با کشتی باری اف سی کریستال چین در آب های دریای چین شرقی برخورد کرد. به گزارش ریسک نیوز٬ درابتدا، باید تعهدات و مسئولیت های این دو شناور در حادثه به وجود آمده مشخص گردد، اما وکلا و بیمه گران معتقدند صرف نظر از طرف مقصر در این حادثه، ریسک پرداخت خسارت های هنگفت پدید آمده به دلیل مالکیت ایرانی نفتکش و وجود 30 نفر از اتباع ایرانی شاغل بر روی عرشه آن، بالا می باشد. محدودیت های ایجاد شده توسط ایالات متحده بر سر دادوستدهای مالی با ایران، با وجود اجرایی شدن توافق هسته ای برجام با کشورهای 5+1در آغاز سال 2016 میلادی و برداشته شدن اکثر تحریم های بین المللی، همچنان وجود دارد. بخشی از محموله نفت فوق سبک شناور 60 میلیون دلاری سانچی روانه دریا شده و این تانکر در 160 مایلی (300 کیلومتری ) سواحل چین دچار حریق شده است. اگرچه کشتی چینی پس از این برخورد با سانچی توانست تا بنادر کشورش بدون حادثه حرکت کند، اما گروه های نجات چین و کره جنوبی به دلیل وجود امواج قدرتمند، بادهای پرسرعت و گازهای سمی منتشر شده، کار دشواری برای خاموش کردن آتش و نجات 31 سرنشین گرفتار بر روی عرشه دارند. راهول خانا، مدیر بخش بین الملل شرکت آلمانی آلیانز از موسسه های مشاور در حوزه بیمه و ریسک های دریایی می گوید: خسارت های این حادثه می تواند تا صدها میلیون دلار بالا رود. وی می افزاید: ارزش شناور و محموله آن قابل توجه بوده است، اما آلودگی های زیست محیطی و نشت نفت بر روی سطح دریا، مجموع خسارات به وجود آمده را چند برابر کرده و تا صدها میلیون دلار بالا خواهد برد. خسارات زیست محیطی ناشی از نشت نفت این شناور، کمتر از نشت نفت سنگین است، چراکه نفت سبک، فرار بوده و همانند نفت سنگین لکه های بزرگ نفتی ایجاد نمی کند. *سایه تحریم های ایالات متحده بر سر فاجعه سانچی تعدادی از وکلا معتقدند صرف نظر از اینکه ایرانی ها در این حادثه، مقصر و یا زیان دیده شناخته شوند، برای دریافت خسارت خود با مشکلات مختلفی روبرو خواهند بود. نایجل کوشنر، مدیر عامل شرکت حقوقی دابلیو لیگال می گوید: با توجه به شناخت من از شرایط بین المللی ایران، مراحل دریافت خسارت این تانکر، پیچیده و بسیار زمان بر خواهد بود. در این حادثه چهار نوع بیمه گر مختلف حضور دارند که عبارتند از: شرکت بیمه کننده نفتکش، بیمه کننده محموله، بیمه کننده آسیب های زیست محیطی و بیمه کننده سرنشینان. ما می دانیم که از میان افراد شاغل بر روی تانکر با شماره ثبت بین المللی 9356608 و در اختیار شرکت ملی نفتکش ایران، 30 نفر ایرانی و دو نفر بنگلادشی هستند. تاکنون جسد یک نفر از آب گرفته شده و از سرنوشت بقیه آنان خبری در دست نیست. کوشنر معتقد است: شرکت های بیمه گر ملزم به پرداخت خسارت این حادثه هستند، اما در عمل این کار نزدیک به غیرممکن است. با توجه به تعداد شرکت های بیمه گر، باید خسارت های این حادثه در چند مرحله پرداخت گردد. در گذشته نیز در پرونده های مشابه که بیمه آنها از طرف بیمه گر لوید انجام نگردیده بود، شاهد به بن بست رسیدن و یا تاخیرهای بلندمدت در حل و فصل مراحل اداری و تشکیل پرونده بوده ایم. براساس تحریم های ایالات متحده و با وجود توافق برجام در سال 2015 میلادی، موسسه های مالی آمریکایی حق انجام هیچ گونه معامله و دادوستدی با ایران ندارند. اگرچه بانک های غیرآمریکایی می توانند با ایرانی ها دادوستد نمایند، اما حقوقدانان می گویند معامله های دلاری می تواند مشکلاتی به وجود آورد. چراکه استفاده از سامانه های دلاری به هر صورت، ممنوع بوده و در عمل نیز با موانع مختلفی روبرو است. از سوی دیگر، بانک ها و افراد از دادوستد با افراد و موسسات قرار گرفته در تحریم های ایالات متحده منع شده اند. این شرایط نیز باعث شده تا تجارت با ایرانی ها با احتیاط صورت گیرد.تجارت با سایر ارزها، آزاد است، اما وکلا می گویند بانک های بزرگ غربی از هرگونه مبادله با ایران پرهیز می کنند، چراکه هراس دارند با تحریم های آمریکایی ها روبرو شوند. ماتیو اریسمن، از شرکت مشاور پیلسبوری وینتراپ شاو پیتمن می گوید: به صورت کلی، با وجود پایان یافتن تحریم های ایران، هرگونه پرداخت از سوی بانک های غربی با مشکلات زیادی روبرو است. و این موضوع با نوع ارز مورد نظر ارتباطی ندارد. وی می افزاید: در این حادثه، براساس منبع صندوق بیمه گر و فرآیندهای پرداخت خسارت به ایران، دو طرف با سازوکارهای دشواری روبرو هستند. *فلج شدن روابط بانکی در سال های اخیر، ادعاهای مربوط به خسارت های زیست محیطی حوادث نفتی بر عهده صندوق بین المللی جبران آلودگی های نفتی (IOPC) بوده است. این صندوق، بین دولتی بوده و تعهداتی فراتر از پرداخت های شرکت های بیمه گر برای جبران خسارت های زیست محیطی دارد. کارشناسان دریایی می گویند به دلیل نشت میعانات از این نفتکش، این صندوق بین المللی، تعهدی برای پرداخت خسارت ها ندارد. چینی ها صندوقی با عنوان COPC دارند که در این حادثه ممکن است وارد مرحله ارزیابی و تعیین خسارت ها گردد. ژیا ژون، از وکلای چینی تبار حوزه محیط زیست در شهر پکن می گوید: دولت چین با پایان یافتن حادثه، خسارت های زیست محیطی به وجود آمده را در بخش حیات دریایی و صنعت ماهیگیری محاسبه می کند. در اکثر حوادث دریایی، مجموع خسارت های زیست محیطی بسیار بیشتر از خسارت های وارد شده به شناورها است. این شناور دارای پرچم پاناما بوده و توسط موسسه استیم شیپ موتوال که دفتر مرکزی آن در لندن قرار دارد، بیمه شده است. گفته می شود 70 درصد ارزش شناور سانچی توسط 11 بیمه گر بین المللی و با رهبری بیمه اسکولد نروژ تحت پوشش قرار دارد و 30 درصد بقیه توسط بیمه گران ایرانی بیمه شده اند. نکته قابل توجه اینکه بیمه اسکولد،بیمه گر شناور چینی اف سی کریستال نیز بوده است. شناور چینی دارای شماره ثبت بین المللی 9497050 بوده و دارای پرچم هنگ کنگ می باشد. البته محموله آن توسط شرکت های بیمه گر چینی تحت پوشش بوده است. یکی از کارشناسان صنعت کشتیرانی در گفتگو با خبرنگار ما می گوید: مهمترین موضوع در این حادثه، مسایل بانکی است. چراکه زیرپا گذاشتن تحریم های ایالات متحده، عواقب سنگینی برای شرکت های بیمه گر دارد. *ورود بانک های چینی؟ یک مقام دولت ایران اعلام کرده که پاره ای مسایل بانکی در مورد تانکر سانچی وجود دارد، اما در مورد دستیابی به یک راه حل، ما خوشبین هستیم. وی افزوده است: اکثر بانک ها همچنان از انجام دادوستدهای بانکی با ایرانی ها خودداری می کنند، اما ده ها بانک کوچک وجود دارند که این فعالیت ها را انجام می دهند. به هر حال، این اتفاق یک رویداد غیرمتعارف بوده و بی تردید بانک های آسیایی به ویژه چینی ها در حل و فصل موضوع و با روش هایی نظیر پرداخت ارز یوان و یا پرداخت آن در کشوری دیگر، به ما کمک خواهند کرد. بانک های چینی با فراز و نشیب های مختلف، روابط تجاری خود را با ایران حفظ کرده اند. هرچند با اجرای قوانین مقابله با پول شویی در اکتبر گذشته اعلام شد بانک های چینی حساب های شهروندان ایرانی را مسدود کرده اند. اما برای مشاهده اتفاقات آینده این پرونده پیچیده باید همچنان به انتظار بنشینیم. ادامه مطلب...

• 

  پایان مرگبار سانچی - نفتکش ایرانی کامل غرق شد 2546 روز پیش پایان مرگبار سانچی / نفتکش ایرانی کامل غرق شد به نظر می رسد توقف عملیات خنک سازی و مهار آتش در شب گذشته، موجب رسیدن آتش به مخازن سمت چپ کشتی و انفجارهای شدید صبح امروز شد که در نهایت پس از چند ساعت به غرق شدن کامل نفتکش ایرانی انجامید. به گزارش ریسک نیوز،نفتکش ایرانی پس از حدود 8 روز سوختن بر روی آب، دقایقی پیش به طور کامل در ابهای چین غرق شد. عملیات مهار آتش این نفتکش که از چند ساعت پس از وقوع حادثه آغاز شده بود، در طی روزهای اخیر بارها از سوی آتشخوارهای چینی متوقف شد و تیم عملیاتی چین به بهانه های مختلف اعم از احتمال بروز انفجار جدید و انتشار گازهای سمی، از نزدیک شدن به نفتکش برای مهار کامل آتش آن جلوگیری کرده اند. شرکت ملی نفتکش ایران طی روزهای اخیر و در حالی که 3 روز از بروز این حادثه می گذشت با یک شرکت ژاپنی به منظور همکاری در مهار آتش نفتکش ایرانی به توافق رسید و تجهیزات این شرکت 5 روز پس از بروز حادثه به محل رسید اما همکاری ژاپنی ها هم تحت لوای مدیریت عملیات چینی ها به نتیجه نرسید و در نهایت شب گذشته چینی ها دستور توقف عملیات خنک سازی سطح نفتکش که برای جلوگیری از تسری آتش انجام می شد را صادر کردند. دلیل توقف خنک سازی کشتی نفتکش، بدی آب و هوا و وزش باد عنوان شد اما به نظر می رسد همین توقف عملیات، موجب رسیدن آتش به مخازن سمت چپ کشتی و انفجارهای شدید صبح امروز شد که در نهایت پس از چند ساعت به غرق شدن کامل نفتکش ایرانی انجامید. در این حادثه هنوز از سرنوشت تمامی 32 خدمه این نفتکش خبری نیست اما احتمال زنده ماندن و نجات این افراد بسیار ضعیف است؛ برخی منابع خبری از کشته شدن تمامی این افراد در ساعات اولیه حادثه خبر داده اند./ تسنیم ادامه مطلب...